زرتشت

زَرتُشت یا زَردُشت پیامبر ایران باستان بود که مزدیسنا را بنیان گذاشت.^[۱] وی همچنین سراینده گات‌ها، کهن‌ترین بخش اوستا می‌باشد.^[۲] زرتشت را گاهی یک مصلح اجتماعی یا یک معلم اخلاق‌گرا نیز عنوان کرده‌اند. زمان و محل دقیق تولد وی مشخص نیست اما گمانه‌زنی‌ها و اسناد، زمانی بین ۶۰۰۰ تا ۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح را برای او پیش‌بینی کرده‌اند و وی را به مناطق مختلفی مانند ری، آذربایجان، خوارزم و سیستان نسبت داده‌اند.^[۳] تعلمیات زرتشت بعدها با باورهای بومی ایرانیان ترکیب شد و آئین مزدیسنای کنونی که نزدیک به پنج قرن دین رسمی ایران نیز بوده‌است را پدید آورد. نام زرتشت در فهرست یکصد نفرهٔ انسان‌های تاثیرگذار تاریخ که توسط مایکل هارت تنظیم شده‌است قرار دارد.^[۴] دین زرتشت امروزه حدود دویست هزار تن پیرو در ایران، هند و برخی نقاط دیگر جهان دارد نام زرتشت بر اساس متون اوستایی زراثوشترا بوده‌است که نامی مرکب است. از «زَرَت» که ممکن است معنی زرد و زرین یا پیر داشته باشد و «اشترا» که برخی آن را شتر و برخی معنی آن را آسترا به معنی ستاره در نظر گرفته‌اند. دارندهٔ شتر زرد، دارندهٔ شتر پیر، دارندهٔ شتر با جرأت، درخشان و زرد مثل طلا، پسر ستاره،، ستارهٔ درخشان و روشنایی زرین معانی گوناگونی است که تا به‌حال محققان برای نام زرتشت ذکر کرده‌اند

مشاعره - ح

حسرت مرغ اسیری کشدم کز دامی

کرده پرواز و به کنج قفسی افتادست

======================

حال هیچ آشنا نمی پرسی

یا همین حال ما نمی پرسی

=====================

مشاعره - چ

چون بلبلی که با قفس آید به گلستان

رفتم به کشور خود و در غربتم هنوز

======================

چه خوش است بوی عشق از نفس نیازمندان

دل از انتظار ، خونین دهن از امید ، خندان

======================

مشاعره - ج

جان دادم و فارغ شدم از مهنت هجران

یعنی که ز شب های دگر بهترام امشب

=======================

جان من بستان و جانی ده مرا از بوسه یی

تا دهم باز از برای بوسه ی دیگر تو را

=======================

مشاعره - ث

ثمری گر ندهد آه ، فغان خواهد داد

اثری گر نکند ناله ، دعا خواهم کرد

=====================

ثنا گفت بر سعد زنگی کسی

که بر تربتش باد رحمت بسی

=====================